Definicja żałoby z encyklopedii: „uzewnętrznione odzwierciedlenie tego, co się dzieje z kimś, kto stracił bliskiego”.
Każdemu z nas przychodzi odprowadzić do wiecznego życia kogoś bliskiego. Jeżeli łączyła nas głęboka więź, to pożegnanie z tą osobą nie kończy się na cmentarzu. Osoba pozostająca w procesie żałoby potrzebuje przestrzeni do przeżywania różnych trudnych emocji i uczuć. Dlatego potrzebne są zewnętrzne wyrazy żałoby.
Bywają różne w różnych kulturach, np. zakaz golenia się czy mycia, opuszczanie domu. Najczęściej spotykamy się ze zmianą stroju osoby w żałobie. Kolor symbolizujący żałobę jest różny w różnych częściach świata. Dla kultury euroamerykańskiej żałobę oznacza czerń, na Wschodzie jest to biel, w Afryce południowej – kolor czerwony, w Tajlandii fioletowy, w Meksyku i Iranie – niebieski. Ta zmiana w ubiorze jest czytelnym komunikatem dla otoczenia o przeżywanym bólu, jest daniem sobie i innym czasu na przeżycie trudnych emocji.
Otaczanie szczególną opieką i wsparciem osoby w żałobie to wielka mądrość pokoleń. Przechodzenie przez cierpienie rozstania z ukochaną osobą wymaga czasu i zaangażowania także w życie duchowe. Dlatego tak ważna jest modlitwa za bliskich zmarłych. Nasze relacje nabierają teraz nowego wymiaru. To my dołączymy do tych, którzy nas opuścili. Żałoba może nadać nowego znaczenia czasowi, który pozostaje nam do przeżycia.
