Towarzyszenie indywidualne

Sprawy służby Bożej toczą się już dziś tak mizernie, że ci, którzy mu służą, aby mogli iść naprzód, muszą osłaniać się nawzajem… i jeśli ktoś zaczyna poświęcać się Bogu, trzeba szukać odpowiedniego towarzystwa, aby się bronić, dopóki nie staną się na tyle mocni, że nie będzie im ciążyć doświadczenie przykrości. 

 _{św. Teresa od Jezusa, Księga Życia 7, 22}

Święci Karmelu rozumieli modlitwę nie tylko jako czas przeznaczony na rozmowę z Bogiem, ale jako życie, które jest nieustannym dialogiem z Tym, o którym wiemy, że nas kocha. Stąd potrzeba życia świadomego i pragnienie przeżywania go w pełni. Kto z nas nie zadaje sobie pytań, na które trudno samemu znaleźć odpowiedzi? Jaki jest cel, jaki sens, jaka droga, co jest wolą Bożą wobec mnie? Dlaczego nie potrafię zerwać z nałogiem, dlaczego nie potrafię wybrać rzeczywistości, która jest mi dana, zaakceptować jej?

Co przeszkadza mi w budowaniu głębokich i trwałych relacji?
Co czyni mnie mało otwartym na innych i na Boga?
Dlaczego wciąż czegoś mi brak, co czyni mnie nieszczęśliwym?

Chcemy służyć w Kościele nie tylko przez nauczanie o modlitwie, dzielenie się nauczaniem św. Teresy od Jezusa i św. Jana od Krzyża o tym, co zachodzi miedzy duszą a Bogiem. Chcemy również towarzyszyć innym poprzez rozmowy na drodze wzrastania w wierze i pomoc w integralnym rozwoju osoby. Towarzyszenie, szczególnie regularne, jest pomocą w głębszym poznaniu siebie nie tylko w wymiarze ludzkim, ale także duchowym. Bez stania się świadomym tego, co nosimy w sobie, trudno być wolnym i dokonywać prawdziwych wyborów, zmienić czy zrozumieć siebie. 

Chciałabym, abyśmy tak się umówili, że będziemy starali się zbierać od czasu do czasu, aby nawzajem wyprowadzać się z błędu i mówić sobie, w czym możemy się poprawić i bardziej zadowolić Boga. Albowiem nie ma nikogo, kto by tak dobrze znał samego siebie, jak znają nas ci, którzy nas obserwują, jeśli robią to z miłością i troską o przyniesienie nam pożytku.
_{św. Teresa od Jezusa, Księga Życia 16, 7}

To towarzyszenie w rozwoju przez słuchanie, zadawanie pytań, obiektywizację, czasem próbę wyjaśnienia.

Towarzyszenie indywidualne jest wielką pomocą w pracy nad sobą. Bóg zostawia trud i piękno pracy nad sobą, licząc na współpracę z Nim, która polega na odpowiadaniu Mu na otrzymane przez Niego dary.

Chcesz zmienić swoje życie, poprawić relacje, żyć pragnieniami, a nie zachciankami, być zdolnym do podejmowania decyzji…?

Rozmowa z druga osobą pozwoli ci usłyszeć siebie, opowiedzieć w atmosferze zaufania o tym, co trudne i bolesne, o czym może jeszcze z nikim nie rozmawiałeś, nadać temu sens i wziąć odpowiedzialność za siebie. Takie oddanie się osobie towarzyszącej przez otwarcie i ufność jest wydarzeniem wiary i przynosi konkretne owoce przemiany.

Głównym narzędziem w towarzyszeniu indywidualnym jest rozmowa z siostrą do tego przygotowaną, treścią rozmowy jest życie osoby, która chce towarzyszenia, konkretne problemy czy pytania, z którymi się boryka. Może to być rozeznawanie powołania, duchowe zmagania, pragnienie rozwoju życia duchowego.
Osobom przychodzącym staramy się towarzyszyć naszą modlitwą.

Proponujemy osobom w każdym wieku:

• Regularne rozmowy indywidualne, w miarę możliwości raz na tydzień, raz na dwa tygodnie czy raz na miesiąc
• Rozmowy indywidualne podczas pobytu w naszym domu na czas samotności, milczenia i modlitwy
• Rozmowy mające na celu pomoc w rozeznawaniu powołania (minimum 3 spotkania)
• Rozmowy przy kawie na życiowe tematy
• Rozmowy w konkretnej życiowej sytuacji