NASZA WIELKOŚĆ TO NIESKOŃCZONE OTWARCIE

Duch Święty wyzwala nas od ograniczeń, jakie stawiamy Jego działaniu. Jak zatem pozwolić Duchowi Świętemu przeniknąć w nasz świat? Jak odważyć się i pozwolić, by zburzył bariery, stare schematy zachowań, postaw, przyzwyczajenia, przywiązania? Jak Mu pozwolić, by zalał nas Miłością? Jak otworzyć się na nową siłę życia? Jak odnowić więź z Bogiem i żyć nią świadomie? Prośmy, by przyszedł. Taka pokorna prośba jest nam potrzebna. Prośmy o głębokie doświadczenie tego, jak bardzo jesteśmy kochani przez Boga, miłością darmową i bezinteresowną. Wchodząc w bliskość z Bogiem i z innymi, będziemy uczyć się kochać, Duch Święty będzie uczył nas, jak kochać, będzie uczył, jak żyć tak, jak Jezus żył. Porządkując relację z Bogiem, z sobą, z innymi, będziemy angażować w coraz większym stopniu serce, ciało, umysł, wolę, zmysły wewnętrzne i zewnętrzne, przeszłość i przyszłość, pamięć i uczuciowość, wrażliwość. Wtedy będziemy cali we wszystkim, co mówimy i czynimy. Wtedy będziemy sobą, gdy oddamy się tej miłości, zaufamy jej, pozwolimy, by nam dawała pragnienie szukania dobra. Duch Święty będzie uczył nas rozmowy, spotkania z Jezusem na modlitwie, w ciszy i na samotności. Modlitwa wtedy będzie opowiadaniem Jemu codziennej historii życia i stopniowym odkrywaniem Jego czułości, bliskości w osobach i wydarzeniach dnia, szukaniem zrozumienia i wierzeniem Słowu, które mówi do nas w Piśmie Świętym, ale i w wydarzeniach, spotkanych ludziach. Jeśli czujemy się wewnętrznie podzieleni, tam gdzie jesteśmy -w rodzinie, w środowisku pracy i nauki, jest szansa, by to zmienić. Duch Święty jednoczy podzielonych ludzi, wpierw od wewnątrz potem między sobą, abyśmy mogli razem żyć i służyć. My zawsze chcemy za mało w porównaniu z tym, czym chciałby się z nami podzielić Bóg. On nie jest naszym konkurentem, ale gwarantem naszej wielkości. A nasza wielkość jest w otwieraniu się na relację z Nim i z drugim człowiekiem. Rozwijamy się, wzrastamy w wierze wtedy, kiedy wychodzimy z naszego egoizmu i otwieramy się na innych. Wzajemnie możemy uczyć się: dobroci, prawości, prawdomówności, okazywanej życzliwej miłości, wzajemnego szacunku, uważnego słuchania i bezwarunkowego przyjęcia…To wzajemne obdar–owywanie się i wzrastanie. s. Jonatana