W Ewangelii znajdziemy opowiadanie o tym, jak to dziesięciu chorych mężczyzn prosiło Jezusa o zdrowie i zostało uzdrowionych.

Wtedy jeden z nich widząc, że jest uzdrowiony, wrócił chwaląc Boga donośnym głosem, upadł na twarz do nóg Jego i dziękował Mu. A był to Samarytanin. Jezus zaś rzekł: «Czy nie dziesięciu zostało oczyszczonych? Gdzie jest dziewięciu? Żaden się nie znalazł, który by wrócił i oddał chwałę Bogu, tylko ten cudzoziemiec?». Do niego zaś rzekł: «Wstań, idź, twoja wiara cię uzdrowiła»” (Łk 17, 11- 19).

Z tej scenie wynika, jak ważne dla Jezusa było okazanie wdzięczności. Był to wyraz wiary uzdrowionego.

Jak często tobie zdarza się dziękować Bogu?

Nie masz za co? Nie masz czasu? Nie przychodzi ci to do głowy?

Gdy prosisz o coś dla siebie ważnego i otrzymujesz to, może wtedy zdarza ci się powiedzieć dziękuję?
Jak jednak jest w zwykłe, tak zwane szare dni?

Wdzięczność jest jak szeroko otwarte drzwi serca. Przez nie wchodzi więcej świeżości i światła, większa jest perspektywa. Oczy naszego serca widzą więcej, więcej je cieszy i otwiera na nowe.

Kiedy mówimy dziękuję, to otwieramy ręce i możemy przyjąć więcej. Mamy tak wiele powodów, by dziękować… Za życie, wiarę, sakramenty, Słowo Boże, ludzi obok nas.
Tak wiele otrzymujemy zwykłych, małych rzeczy – pogodę, jedzenie, dom, drobne gesty życzliwości; i tych bardziej złożonych, jak relacje, naszą uczuciowość, możliwość poznawania siebie, ludzi, świata; aż po duchowe dary, jak możliwość kontaktowania się z Bogiem na modlitwie, przyjmowania Go w sakramentach i życie wieczne w perspektywie.

Nasze życie nie jest pozbawione także trudnych doświadczeń. Nie omija nas różnego rodzaju niedostatek, choroba, samotność, niezrozumienie, grzech. W takich momentach najtrudniej nam o postawę wdzięczności, ale i tego warto się nauczyć. Trudne doświadczenia i wdzięczne serce potrafią nauczyć nas wiele, skierować nasze oczy na sprawy ważne i najważniejsze w życiu.

Jak uczyć się wdzięczności?

Każda Eucharystia jest dziękczynieniem. Idąc na nią, starajmy się uświadomić sobie, za co możemy być Bogu wdzięczni.

W naszej modlitwie używajmy częściej słowa dziękuję.

W ciągu dnia spróbujmy wobec najbliższych częściej wyrażać wdzięczność. To otworzy nas na więcej.