Co to jest kerygmat? Co to znaczy głosić kerygmat?
Często dziś słyszymy w Kościele to słowo. Powtarza się ono głównie w kręgach ruchów ewangelizacyjnych, we wspólnotach.
Słowo kerygma z j.greckiego tłumaczy się jako głoszenie, ogłaszanie.
Kerygmat to pierwsze głoszenie Ewangelii. Nie jest to jednak treść konferencji, katechezy, czy dogmatu, które mają pogłębić wiedzę o Panu Bogu.
Kerygmat jest wydarzeniem, spotkaniem z Osobą Jezusa, które prowadzi do wyznania wiary w Boga, do decyzji nawrócenia i wejścia w osobistą relację z Nim. Nie chodzi tylko o pierwsze kroki w wierze u tych, którzy nie znają Boga. Chodzi o każdego z nas. Każdemu potrzebne jest nawrócenie i nieustanne odnawianie ewangelicznej prawdy, że Jezus żyje i działa dziś, że mogę z Nim rozmawiać na modlitwie, odkrywać Jego obecność w wydarzeniach życia, w mojej historii, poprzez drugiego człowieka. Nie jest On tylko postacią historyczną. Proklamacja kerygmatu zmierza zawsze do przyjęcia Chrystusa jako swojego Pana i Zbawiciela. Po raz pierwszy w ogóle. Po raz pierwszy tego dnia. Albo po raz pierwszy na tym konkretnym etapie życia –pisze abp Grzegorz Ryś w książce „Pierwsze jest pierwsze” i dodaje: Budowanie bez niego – czegokolwiek i kiedykolwiek w wierze- jest zaczynaniem od „dachu”, albo w najlepszym wypadku od… pierwszego piętra. Kerygmat jest zawsze podstawą, przygotowaniem do przyjęcia nauki zawartej w katechezie, czy w doktrynie.
Co konkretnie głosi się w przepowiadaniu kerygmatycznym? Istotą kerygmatu jest głoszenie prawdy, że Bóg kocha każdego bezwarunkowo i bezgranicznie, miłością odwieczną. My jednak nie zawsze odpowiadamy na Jego miłość. Jesteśmy grzesznikami. Słowo Boże mówi, że zapłatą za grzech jest śmierć. Dzięki Jezusowi, który umarł za nas na krzyżu, śmierć została pokonana. Syn Ojca zapłacił za nas swoją krwią. Jednak, by doświadczyć zbawienia, trzeba przyjąć tę prawdę osobiście. „Jezu jesteś moim Panem i Zbawicielem” -t o konkretne wyznanie, które może się dokonać tylko w mocy Ducha Świętego w sercu każdego z nas, prowadzi do nawrócenia, a ono może dziać się nieustannie tylko we wspólnocie, w Kościele.
