„Tak mocno poczułam, jak źle odwdzięczałam Mu się za te rany, że -zdaje mi się- serce mi się rozdzierało i upadłam tuż przy Nim cała zalana łzami, błagając Go by mnie już raz na zawsze umocnił, abym Go już nie obrażała”
św. Teresa, Księga mojego życia, 9,1
W wyznaniach wielu świętych znajdziemy opisy nocy spędzonych na opłakiwaniu grzechów. Może czasem nas dziwią, bo osoby te nie popełniają wielkich grzechów, jednak ich żal jest szczery i przejmujący. Mówią o płaczu z powodu tego, że nie odpowiadali na Bożą miłość, nie przyjmowali łaski z należytą wdzięcznością.
Każda spowiedź wymaga od nas żalu za grzechy, jest to jeden z pięciu warunków dobrej spowiedzi obok rachunku sumienia, szczerego wyznania grzechów, postanowienia poprawy i zadośćuczynienia. Czy zdarzyło ci się kiedyś zapłakać z żalu za grzech? Czy popłynęła z twoich oczu kiedyś łza z powodu zmarnowanej okazji do uczynienia dobra, z powodu zmarnowanej łaski, opuszczonej Eucharystii, zaniechania modlitwy, zranienia kogoś, dopuszczenia się oszustwa czy kłamstwa, zobaczenia w sobie skłonności do złego? To piękna modlitwa – wylane łzy przed Bogiem. Jest to łaska! Można o nią prosić. Trzeba mieć jednak odwagę i choć trochę pokory. Modlitwa prośby o płacz skruchy i same łzy to piękna modlitwa.
Są jeszcze inne łzy, których można doświadczyć na modlitwie, to łzy szczęścia, radości, doświadczonej miłości, głębokiego wzruszenia! Może taki płacz ci się przydarzył? To także łaska, ale jak każda potrzebuje naszego zaangażowania, otwarcia serca i przyjęcia. Łzy oczyszczają naszą duszę. Często są udziałem uzdrowionych z chorób, nawróconych z nałogów ludzi, nie zależą od temperamentu czy skłonności. Widziałam jak dorosły i rosły były wojskowy płakał jak dziecko przed Najświętszym Sakramentem. Może i ty pozwolisz, by łzy popłynęły z twoich oczu i tak wyrazisz swoją wdzięczność za dar życia, bliskiej osoby, doświadczonej miłości, łaski przebaczenia, wiary…, a może po prostu za wspaniałe wakacyjne krajobrazy, wolny czas, smak truskawek , słońce, ciepły wiatr.
s. Augusta
